Suskunluğun feryadını bilirmisin? Hiç üstünden bombalar yağarken feryat ettinmi sessizce. Hiç açıpta ellerini rabbine şikayet ettin mi birisini yada bir toplumu? Hiç girdimi rüyana arakan Filistin Suriye ırak? Yoksa bunlar bize çok mu ıraktı oysa? Hiç düştümü gözünden yaş bastımı keder? Ey vicdanını yitirmiş dünya derdik hep! Vicdanını yitirmemiş dünya. Vicdanlar mış satın alınan ucuz dolarlarla. Dünyada değil Müslüman kardeşimmiş vicdanını yitiren. Haykırırken bütün üniversitede öğrenciler sus pus olmuş İslam coğrafyası. Afyonlanmış insanlar arşa yükselmiş feryatlar. Gayretullaha dokunmuşta bir tek bize dokunmamış burnumuzun dibinde yaşananlar. Bir Avrupa yolculuğunda Alman yanın soğuk sokaklarında Avrupa nasıl diye sorulduğunda ‘’işleri var dinimiz gibi dinleri var işlerimiz gibi’’ diye yıllar önce vurmuştu yüzümüze sanki bu günleri görür gibi MEHMET AKİF! Öyle ya haykırsak arşa varırda feryadımız duymaz bir adım ötedeki din gardaşımız! Ey vicanını heyecanını, bağını, gardaşından koparmış kardeşim. Kardeşim diyorumya o da lafın geliş aslında. Hala varsa içinde bir tutam ümmet bilinci işte ona hürmeten kardeşimsin daha. Uyan artık böyle olmaz kardeşim! Dilinimi yuttun bunca zulme sessizlik niye? Acılar feryatlar bir takımın yenilişi kadar iz bırakmaz oldu içinde bu vurdumduymazlık niye? Sen ki karanlığa cahiliyyeye güneş gibi doğan haksızlığa ömer gibi durandın şimdi bu hal niye? Mevsimler mi değişti senmi değiştin? Kitabın mı değişti senmi unuttun? Ebedi kalacak sandığın bu alemde bir varsın bir bakmışsın yoksun. Bunların vebali ağır olur yorulursun. Görmez olduğun zulüm bir bakmışsın kapında ki o an çareden yoksunsun. Uyan artık kardeşim. Uyanki vicdanlar uyansın. Yırtılsın umudun üstünü hunharca kaplayan gafket yorganı. Parçalansın gönül diyarımızı tarumar eden zulüm deccalleri. Kırılsın gönüllerin zincirleri. Salınsın ve dirilsin o birliğin ihtişamlı kudreti. Uyan artık kardeşim! Uyanki huzur bulsun mahzun coğrafyalar. Kemale ersin arakadan Somaliye, Filistinden Bosnaya bütün kitleler. Sen uyanırsan değişir bu çağın çarpık düzeni. Sen uyanırsan düşer zalime korku nöbeti. Sen uyanırsan patlamaz bombalar çıkmaz namlıdan kurşunlar. Öyle bir uyan ki feryatlar yerini alsın sevinçler. Ne insanlar düştü toprak eline Dönde bir bak neyi kaldı geride Zalim güler garip ağlar önünde Uyan artık böyle olmaz kardeşim.