'Susmak, huyların efendisidir' buyuruyor Peygamber Efendimiz. Susabilmek, bazen en etkili iletişim aracıdır. Sevgi emek ister, sevgili muhabbet ister. Gönülden konuşmak, gözlerle konuşmak ister. Işıl ışıl bir ruh hali, kabından fışkırıp taşan kocaman gülümsemeler ister. Teknoloji yüzünden her yer gürültü dolu. Telefonlar, bilgisayarlar, araçlar, korna sesleri, huzur bulmak için girilen mekanlarda çalan yüksek sesli şarkılar…Gün içinde yaşanan bunca karmaşadan sonra, günün yorgunluğunu akşam yemeğinden sonra karşılıklı göz göze bakarak içmek çayı. Omzunu sevdiğinin omzuna yaslayarak, sadece o hal üzere dinlenmek. Dudakları konuşmak için değil gülümsemek için kullansak mesela. Gözleri kullansak, konuşmak için çok daha etkili olmaz mı? Kadınlar anlaşılamadığını düşündüğü için çok daha fazla konuşur, bu doğru dur.Üzülünce, sinirlenince,öfkelenince kızdığında tepkisini, sesini yükselterek ve aşırı yükselerek ortaya koyma çabasındadır. Sanır ki çok konuşunca kendini ifade edebilecek, geçmişi güncelleyerek sevdiceğinin en yakınlarına laf kondurarak, haklı çıkabilecek. Malesef ki çok ama çok yanıltıcı bir yaklaşım. Süreci uzatan, sonucu olmayan yürek acısı... Diyelim ki kocanız bir şeye çok sinirlendi, gözlerinden ateş fışkırıyor. Onu bastırmak için daha çok konuşmak yerine, “beş dakika beklesem, kendiliğinden sakinleşir” deyip, bu arada boş durmayıp, kulaklarımıza, Allah sabredenlerle beraberdir ve Allah sabredenleri sever ayetini iliştiriversek… Çok daha etkili sonuç almaz mıyız?Tedavi yine canım peygamberimde."susan kurtulmuştur"Kabul ediyorum, erkekler çoğu zaman böyle durumlarda nasıl gönül alınır, nasıl giderilir, bir kadının hüznü pek bilmiyorlar. Onu da keşfetmek bize düşüyor… Seni seviyorum diyemeyip, koltukta uyuyup kalınca, üzerine bir battaniye alıp, aşkla örtmesi, sevgi göstergesi olabileceği gibi mesela... 'Susmak, huyların efendisidir' demişti ya başta Peygamber Efendimiz… Sükutun sessizliğiyle konuşalım mı sevdiceğimizle. Ne dersiniz?