"Dinlemek, gösterebileceğimiz nezaketlerin en yükseğidir."
Dale Carnegie
Cevap yarıştırdığımız günümüzde artık kimse kimseyi dinlemiyor. Dinlemeye sabır mı yetmiyor? Yoksa bu beceri silinip yok olma yolunda mı?
Dinleyerek, anlayarak çok dağ aşılır oysa. Bazen görünmez bir el gibi yardımın dokunur, bazense bir "El" olur, çıkarsın. Çünkü sözler, kelimeler duyguların sesidir.
Uzun konuşanı kısa dinle, derler. Ama öz konuşanı gönülle dinlemek gerekmez mi? Açık kitap gibi okumak iyi olmaz mı? Karmaşık dünyanın soluklanmaya ihtiyacı yok mu? Öyleyse bir sözde, bir kelamda dinlen...
Genç yaşta solup giden hayatlar duyuyoruz, önce susarak başlarlar isyana. Çünkü zamanında dinleyenleri olmamıştır, sonrasında da anlayanı.
Bencil insanların kurduğu ağa kapılmadan kendimizi hatırlamalıyız. Bu gidiş nereye böyle? Günümüzde psikoloğa ihtiyacın bu kadar artmasının sebebi nedir dersiniz? İnsan ruhuyla yaşar, onu beslemek gerekir, yani sevgiden, hoşgörüden, güzel sözden mahrum etmemek ve mahrum olmamak lazım . Bırakalım hep "Ben" demeyi. Karşımızdaki insanı, duymayı, anlamayı deneyelim. Bir tebessüme sebep olalım, mutlu etmekle mutlu olunur hayatta.
Gün geçtikçe herkesin birbirine benzemeye başladığını farketmişsinizdir. Sima olarak da, huy olarak da. Bilinçli bir şekilde zehirleniyoruz böylece. Elimizden kimliğimizi, özümüzü alıp birer robota çeviriyorlar. Boyun büküp o yolda yürüyenler öncesinde dünyayı fethetmiş gibi mutlu oluyor ama devamı doyumsuzluk getirince, iş işten geçince acı gerçeği derk etmiş olacaklar.
Kendimiz olalım, dinleyelim, anlayalım, sevelim ve sevinelim. Mutlaka sevenler de çok olacak, biz özümüz olduğumuz müddetçe...
