Bir çocuk doğunca yuvanıza neşe gelir, bereket gelir, birlik beraberlik gelir. Nasıl güzeldir anne olmak, nasıl gurur verir insana babalık. Evin bir anda enerjisi değişir, hatta sülalenin bile bir süre konuştuğu tek konu torun yeğen olur.
Böylesi güzel bir hediyeye verdiğiniz önemi konuşmadan nasıl geçerim. Hatta sizinle birlikte dünya yolculuğuna çıkmış evlatlarınıza olan tutum ve davranışlarınızı masaya yatırmayı kendime borç bilirim.
Önce ataların sözlerine bir bakalım "Bakarsan bağ olur bakmazsan dağ, Keçi nereye çıkarsa oğlağı da oraya çıkar, Ağaç yaşken eğilir.." ve daha niceleri. Bu örneklerden de görüyoruz ki eğitim her dönemin mutlak üzerine eğildiği bir konudur. Özellikle anne babaların çocuklarıyla ilgili gayretleri eğitimin insanın hayatındaki başlangıcı niteliğindedir. Sağlam temeller üzerine kurulduğu zaman da yaşamın her alanında başarıyla kendini göstermektedir.
Sevilen, tercih edilen, takdir gören insanlara genel olarak "anne babanızdan Allah razı olsun, sizin gibi vatana millete hayırlı evlat yetiştirmiş" ifadelerinin kullanıldığını biliriz. O zaman bu cümlelerin hakkını verecek nitelikte evlatlarımızı yetiştirmemiz gerekir.
Peki çocuklara nasıl davranıyoruz. Anne babaların olumlu ve olumsuz tutumları neler? Doğru bildiğimiz yanlışlar var mı? Şimdi başlık başlık bu soruların cevaplarını bulacağız;
Çocuk büyütürken ailelerin en çok dikkat etmesi gereken iki konu bulunmaktadır. Birincisi "sevgi" ikincisi "eğitim" dir. Tabi bu iki konunun sınır ve şiddeti çok önemlidir. Eğer anne baba aşırı derecede sevgi gösterirse koruyucu, kollayıcı, sorumluluk vermeyen bir tutum sergileyecektir. Bu durum da çocukta bağımlılık, öz güven eksikliği, problem çözmede başarısızlığa yol açacaktır. Tam tersi olan yetersiz sevgi de ise anne baba umursamaz, önemsiz tutumu ile çocuğa değersizlik aşılayacaktır. Değersiz büyüyen çocukların yetişkinlik döneminde hem kendine hem de başka insanlara karşı güvensiz davranması ise muhtemeldir.
Eğitim konusuna gelirsek burada da iki sınır uç anne baba olarak çocuk yetiştirmenizde büyük önem arz etmektedir. Sıkı eğitim ile karşılaşan çocuk; aşırı boyutta kural, disiplin ve toplumsal kalıplarla büyür. Bu çocuğun ileride tek başına karar vermeyen, sessiz, silik, çekingen, huysuz bir karaktere bürünmesine yol açacaktır. Bunun karşıtı olan gevşek eğitimde ise çocuğun özgür olması, her dediğinin yapılması, her koşulda çocuğa karşı hoşgörülü olunması sağlanır. Bu yöntemle yetişen çocuklar doyumsuz, anlayışsız, kendinden başka kimseyi düşünmeyen bireyler olacaktır.
Çocuk yetiştirirken denge çok önemlidir. Hem eğitimde hem de sevgi de sağlayacağınız denge çocuğunuzun sağlıklı bir şekilde büyümesine ve çevresine yararlı bir birey olmasına sebep olacaktır. Yalnız şunu hiçbir zaman akıldan çıkarmamak gerekiyor. "Üzüm üzüme baka baka kararır" Yani çocuk ilk sizi inceler, ilk sizi taklit eder, ilk sizden öğrenir. O yüzden anne baba olarak kendinize yaptığınız her güzel davranış çocuğunuza da tesir edecektir. Bu hafta bir tane güzel tutum seçerek başlangıç yapsak diyorum, ne dersiniz?
