Çalışın Sorumluluklardan koşar adım kaçıyoruz. Birisi görev verecek diye ödümüz kopuyor. “Bilmiyorum” cümlesinin arkasına gölge gibi sığınıyoruz. Neden? Çalışmak neden zor gelir? Hâlbuki birçok kişi çalışmadığı için mutsuz. Yaşamında herhangi bir hedefi olmayan insan ne yöne gideceğini bilemez savrulur. Bu yüzden çalışmak, üretmek, çabalamak zorundayız. Evdeysek el becerileriyle mutfakla kişisel alanımızla, işteysek yeni projelerle, okuldaysak bilgiyle daima kendimizi yeni ve diri tutmalıyız. Yardım Edin Son dönemlere bireyselleşen toplumda ruhumuza en çok yardım etmek iyi gelecektir. Kendi çıkarlarımız dışında her şeye kendimizi kapatan bir döngünün içerisindeyiz. Bu hal insanda doyumsuzluk oluşmasına sebep oluyor. Her ne kadar fiziksel ihtiyaçlarımız büyük öneme sahip olsa da ruhumuzu beslemeden hayattan keyif alamayız. Yardım ederek başka dünyalara kapımızı açarken kendi sınırlarımızı da kontrol edebileceğiz. Empati kurabileceğiz. Bir başkasının mutluluğunda imzamızı görürken varlığımızın anlamını hissedeceğiz. Şükredin Ne zaman iyi bir olay yaşasak her şey güllük gülistanlık. Yalnız kötü bir hadiseyle karşılaşınca tüm dünya başımıza yıkılmış gibi. Sanırım hem kendimize hem de hayata karşı en büyük haksızlığı bu noktada gerçekleştiriyoruz. Yetinmeyi bilmemenin yanı sıra var olan güzellikleri de bir çırpıda silip atabiliyoruz. Şükretmemiz gerek! Olumlu yaşantılarımıza da gereken önemi vermemiz gerek. Durmaksızın devam eden hayat yolculuğunda hedeflere ulaşmak için çabalarken var olan halimizi de kabul etmemiz gerek. Şükretmenin limanında soluklanmak gerek..