Üzerimizde kara bulutların dolaştığı bu günlerde çoğumuzun yüreği şehit ateşiyle yandı kavruldu. Hanelere düşen keder yağmurları akan göz yaşlarının yanında yalan oldu. Yurdun dört bir yanında ana yürekleri dağlandı. Acının tarifi yok, sözlerinse bir hükmü.
İyi ki benim oğlum küçük, diyemedim. Keşke elimden gelen birşey olsa dedim. Omuz omuza savaşmak, hakikatın şaştığı bu zamanda yeri yerinden oynatmak istedim. Ama sözlerimiz gibi, yalnız halimle benim de yapacaklarım kısıtlı. Güçlü olmanın tek yolu birlikten geçiyor. Bu millet nice kara günler atlattı. Mazluma en çok o koştu, el tuttu . Adaleti en çok o sağladı. Şanlı bayrağın dalgalandığı son güne kadar bu böyle olacak. Kıyamete kadar...
Şehit annelerine ,ailelerine sabırlar diliyorum. Ve bakıyorum, iki memleketimde(Azerbaycan ,Türkiye) ne çok şehit annesi var. Biri birine benzeyen , yüklerin en ağırını taşıyan şehit anneleri. Cennet asıl sizlerin ayakları altındadır.
Tarih yazacak kahramanlarımızı, kalemler ağlayacak hayat hikayelerine. Yarım kalmış öyküleri filmlere konu olacak. Şehitlerimizin adları verilecek yeni doğan aslan parçalarına. Gururla taşıyacaklar isimlerini. Düşman unutmasın, bizler bir ölür ve bin diriliriz. Umarım bundan böyle sadece zafer, huzur, kahramanlık destanları yazmak nasip olur. Şehit vermeden, ana yüreklerini kor etmeden aydınlık günlere...
