Felaket gibi bir Ocak ayı yerini kışın sonbeşigine teslim etti . Yeni bir ayı yeni bir korkuyla karşıladık sanırım. 2020 kendisini sevdiremedi ne yazık ki . Çift rakamı uğursuz sananlar da az değil. Bir felaket senaryosu içerisinde olduğumuzu düşünmeden edemedim.
Depremle sınandık mesela . Yapılarımız yine sınavda kalmış olsa da , insanlık yüzü ak çıktı bu imtihandan. El ele verip kurtaranlara, diz çöküp dua edenler destek verdi . Alkışlar bir konser salonunda değil ,enkazda savaşı kazanan kahramanlara geldi. Göz yaşları sel oldu . Kimi zaman üzüntüden, kimi zaman sevinçten . Halk bir olup dosta tebessüm, düşmana gücünü gösterdi. Ne diyelim , Allah tekrar yaşatmasın depremi ülkemize, dünyamıza . Bize tozu dumana katmak yaraşır, tozu dumanı yutmak değil.
Şimdilerde virüsle savaşan ülkeler, hatırlasa. Hatırlasa, savaşa, kavgaya harcanan ömürleri . Doğu Türkistan , ahın mı tuttu ? Seni yalnız bırakanlar da vicdanına insanlık borçlu.
Kayıplarla başlayan bir yıla biraz kırgın biraz dargın olsak da ,yeni dilekler mi dilesek ? Hiç yaşanmamış var saysak ? Keşke , keşke dememek için yolu açalım. İşimizi sağlama alalım , kendimize ve herkese bir az daha özen gösterelim . Yalan Dünya diyelim , yalana kanmadan , önümüze bakalım. Ne de olsa hayat güzel.