Bir adam tanırım. Aşağı yukarı iki yıla tekabül ediyor tanışmışlığımız. Bilmezdim öncesinde bu kadar tırnak sevdalısı bir adam olduğunu. Elinden gelse (istese yapabileceğini biliyorum) her kelimeye tırnak işareti koyacak. Hele bir de haberde kullandığı ara başlıklar yok mu mest oluyorum.

Kim mi bu adam tabi ki de “İbrahim İpbüker”. Sıkı takipçileri bilirler. Ben takipçisi değilim onu belirtiyim. Yazısını sayfaya yerleştirirken, beyefendiyi çok yad ettiğimden biliyorum. Kendileri yazılarını pek okumadığımdan şikayetçi belki de benim için böyle bir strateji geliştirmişte olabilir. Neden olmasın? Mantıklı geldi bir an. Diyebilirsiniz adamın bir tırnak keyfi var Seher’cim ona da karışma. Siz de yazı bittiğinde milyonlarca tırnak işareti görseydiniz böyle düşünmezdiniz. Daha farklı bir şeyler de deneyebilirdi. Ne bileyim bir harf büyükken diğeri küçük tekrar büyük harfe geçebilirdi. Yazıya pat diye nokta koyabilirdi. Ya da dümdüz işaretler olmadan bir yazı yazabilirdi. Ama “O” saygıdeğer iş arkadaşım bunların hiçbirini tercih etmedi. Tercih edilesi seçenekler de değil zaten.

Türk Dil Kurumu’nun tırnak işareti için açıklaması tam olarak “Başka bir kimseden veya yazıdan olduğu gibi aktarılan sözler tır­nak içine alınır.” Kopyala yapıştır yaptığım için aynen olduğu gibi cümleyi aktardım size.

Devletin kurumu bile belli standartlara uygun olsun demiş. Kafanıza göre iş yapmayın demiş. O kadar sınava girdim, yaşantımın yarısından fazlası okul hayatına ayrılmış ben bu kadar tırnağa maruz kalmadım.

Kendileri de Türk Dil Kurumu’na kafa tutmuş vaziyette. Sanmıyorum ben bu konuya değindiğim için vazgeçeceğini. Bu nedenlerden dolayı lakabını da “Tırnak Bükücü” koydum. Nev’i şahsına münhasır bir lakap bence. Sizce de yakışmadı mı?

Ha, bu arada İpbüker üzerinden prim yapmaya çalıştığımı düşünmenizi istemem.