“Evvela rahimden ayrılır insan, istemeye istemeye gözlerini açar dünyaya ağlayarak, sonra memeden ayrılış, sonra kucaktan. Neye alıştıysa ondan ayrılması zordur insanın, neye alıştıysa ondan ayrılmak zorunda kalıyor insan.” (Dücane Cündioğlu).
“Evvela rahimden ayrılır insan, istemeye istemeye gözlerini açar dünyaya ağlayarak, sonra memeden ayrılış, sonra kucaktan. Neye alıştıysa ondan ayrılması zordur insanın, neye alıştıysa ondan ayrılmak zorunda kalıyor insan.” (Dücane Cündioğlu).