Kiracı taşınma işlemini tamamlamış olsa bile, anahtarları teslim etmeden mülk üzerindeki hak ve yükümlülüklerinin devam ettiği ifade edildi. Kiracıların anahtarları teslim etmeden mülk üzerindeki sorumluluklarını sona erdiremeyecekleri belirtildi.
11 AYLIK KİRA BORCU İDDİASI
Bir kiracı, uzun yıllar kiracılık yaptıktan sonra evi tahliye ettikten sonra anahtarları mülk sahibine teslim ettiğini kanıtlayamadığı için büyük bir sorun yaşadı. Mülk sahibi, kiracı aleyhine 11 aylık kira bedelini talep eden icra takibi başlattı. Kiracı, kira bedellerinin ödenmediği iddiasıyla karşılaşarak hukuki yollara başvurdu.
Kiracı, tahliye sonrası 11 ay boyunca kira borcu bulunmadığını ve ev sahibinin talebinin haksız olduğunu ileri sürdü. Ayrıca, alacaklının kötü niyetli hareket ettiği gerekçesiyle, talep edilen meblağın yüzde 20’sinden aşağı olmamak üzere kötü niyet tazminatı talep etti.
YARGITAY'DAN KARAR
Mahkeme, davanın kısmen kabulüne hükmetti. Kiracı bu kararı temyiz edince Yargıtay 8. Hukuk Dairesi devreye girdi ve mahkeme kararını bozdu. Yeniden yapılan yargılamada, mahkeme ilk kararında direndi. Davalı kiracı bu kararı da temyiz edince Yargıtay Hukuk Genel Kurulu, emsal niteliğinde bir karar verdi. Kararda, yasadaki "Kiracının bildirdiği tahliye tarihinin kiralayan tarafından kabul edilmemesi hâlinde kiralananın fiilen boşaltıldığını ve anahtarın teslim edildiğini, böylece kira ilişkisinin kendisince ileri sürülen tarihte hukuken sona erdirildiğini kanıtlama yükümlülüğü kiracıya aittir. Fazladan kira ödemek zorunda kalacak. Kiracı bu iddiasını İİK’nın 269/c maddesinin 1. fıkrasında yazılı belgelerle kanıtlamak zorundadır. Kiracı, kiralananı kendisinin ileri sürdüğü tarihte tahliye ettiğini ispatlayamazsa, kiralayanın bildirdiği tahliye tarihine itibar olunmalıdır" hükmü hatırlatıldı.
Yargıtay kararında, kiracının tahliye tarihini ve anahtar teslimini İcra ve İflas Kanunu'nun 269/c maddesinin 1. fıkrasında belirtilen belgelerle kanıtlamak zorunda olduğu belirtildi. Kararda şunlar yer aldı:
"O halde anahtarın teslim edildiği borçlu tarafından 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu‘nun 269/c maddesinin 1. fıkrasında yazılı belgelerle ispatlanamadığından alacaklı tarafından bildirilen tarihin tahliye tarihi olarak kabul edilmesi gerekir.
Kiralananın tahliye edildiğinin ve anahtarın da kiralayana teslim edildiğinin borçlu tarafından İİK’nın 269/c maddesinin 1. fıkrasında yazılı belgelerle ispatlanması zorunludur. Anahtarın teslim edildiği borçlu tarafından İİK’nın 269/c maddesinin 1. fıkrasında yazılı belgelerle ispatlanamadığından alacaklı tarafından bildirilen tarihin tahliye tarihi olarak kabul edilmesi gerekir. Hâl böyle olunca direnme kararının açıklanan bu değişik gerekçe ve nedenlerden dolayı bozulması gerekmiştir." -Haber Merkezi
