Ateşle kül olurken acıyla kavrulur bazen insan . Yaşarken kör , kaybederken uyanır bir-çok kez. Tüm gidenlerin arkasından hep su atılmaz . Göz yaşıyla uğurlarken, son bakışa sığdırır tüm yaşanmışları ve yaşanamayacakları .
Kaybettiğinin izine düşmek istersin , zamanı geriye almak istersin ve isyanla kadere kafa tutmak istersin. İmkansız!
Önce ders çıkarır, kendine sözler verirsin . Bundan böyle, dersin . Ve yine bir-çok kez sadece lafta asılı bırakırsın yeminleri.
Düşmez kalkmaz bir Allah derken, hatalı kul çırpınır durur . Küser , kızar, kırar ve kırılır. Bir de tek gidişlik bilet vardır , herşeyi yalan eden.
Yalan oldu , hayaller yarım kaldı . Feryatla figan ahpab oldu . Ve yine ateş düştüğü yeri yakar...